De perfecte aanpak voor deze crisis bestaat niet. Er is geen waterdichte oplossing. Knap van de minister-president dat hij dat vrijdag in zijn persconferentie publiekelijk toegaf. “Ik doe wat ik kan, maar het lukt me niet.” Of woorden van gelijke strekking. We zijn het eens dat de meeste regels ons in de weg zitten. Ze zetten ons op scherp. Zijn voer voor discussie. Moet het zo wel door?
En toch, de feiten zijn duidelijk. Het aantal coronabesmettingen rijst de pan uit. Hoog. Hoger. Hoogst. Ziekenhuizen en andere zorginstellingen staan met een naderende 'Code Zwart' op het punt van omvallen. Als we niks doen moeten artsen straks snoeiharde keuzes maken tussen leven en dood. Wel een ziekenhuisbed voor een ander. Niet voor u. Of juist u krijgt een levensreddende operatie. Ten koste van een ander. Geen ambulance om ons te rijden. Geen verplegend personeel.
Lieve mensen, als burgemeester ben ik de laatste die u de modder in praat. Zie deze indringende brief alstublieft als een aanmoediging. Een noodkreet zo u wilt. Zet uw onbegrip en teleurstelling bij het vuilnis. Recht uw rug. Sla een figuurlijke arm (1.5 meter!) om de schouder van een ander. Uw familie. De buren. Vraag elkaar wat u kunt betekenen. Een bloemetje. Een pepernoot. Briefkaart. Boodschap. Een digitaal bezoek.
Dit is niet het moment om elkaar naar het leven te staan. Om ons op te winden over het landelijke vuurwerkverbod. Over de mogelijke invoering van 2G. Niet de tijd om ministers zwart te maken. Te dreigen met geweld. Niet doen! Dit is juist het moment om oog te hebben voor elkaar. Steun te bieden. Om ons samen door deze pandemie te slaan.
Laten we bedenken wat we zelf kunnen doen. Wat uw en mijn bijdrage is om het tij te keren. Dit virus een genadeklap te geven. Het zijn niet de papieren maatregelen die het doen. Wat dan wel? Daadwerkelijk onze handen wassen. Afstand houden. Mondkapje op. Zoveel mogelijk vanuit huis werken. Vaccineren ... Het is ons eigen gedrag. Het gedrag van 45.000 voorbeeldige inwoners. Van Zwijndrecht en Heerjansdam.
En toen …? Toen was er opeens een nieuwe variant van het virus. Uit Zuid-Afrika. Even zakte de moed me in de schoenen. Omikron. Hebben we het hele Griekse alfabet nog tegoed? Gelukkig dacht ik bij Zuid-Afrika meteen aan de prachtige woorden van Desmond Tutu. Geestelijke met een nobelprijs voor de vrede. "Goedheid is sterker dan kwaad, liefde is sterker dan haat, licht is sterker dan duister en leven is sterker dan dood."
Blijf sterk en strijdbaar. Samen tegen corona. Dichtbij. Zwijndrechts. Met elkaar.
Hartelijke groet,
Hein van der Loo
Burgemeester